Hoe gaan we hiermee om?
Toen in 2019 bleek dat de toegankelijkheid van deepfaketechnologie sterk toenam is de politie begonnen met een verdere verdieping op synthetische media, hun impact op de samenleving en daarmee op het werk en de rol van de politie.
Met het verschijnen van een artikel in Wired in 2020, waarin
AI-generated text the scariest deepfake of all
genoemd werd (taalmodellen als GPT waren toen al sterk in opkomst), kwam het besef dat het niet alleen gaat om kaders voor het moreel verantwoord benutten van de kansen, maar ook om het inspelen op de risico’s in de context van criminaliteit en manipulatie van de informatievoorziening. De sterke opmars van ChatGPT heeft intussen aan een veel breder publiek duidelijk gemaakt wat de impact kan zijn.
De verwachting van experts is dat binnen vijf jaar 90% van de digitale content synthetisch is, dus gegenereerd of gemanipuleerd met kunstmatige intelligentie (AI). In combinatie met het besef dat ons inmiddels globale informatie ecosysteem volledig afhankelijk is van het internet, roept dit fundamentele vragen op. Hoe geef je betekenis aan informatie in een wereld waarin alles nep (gemanipuleerd) is? Wat betekent dit voor de validatie van informatie, vertrouwen en de rol van publieke en private organisaties.
Reden voor de politie om het onderwerp breder te agenderen en het initiatief te nemen om samen met partners een rijksbrede werkconferentie over de impact van synthetische media te organiseren. Doel van de conferentie was enerzijds om experts en beleidsmakers bijeen te brengen om de laatste ontwikkelingen met elkaar te delen. Anderzijds om in kennissessies en aan werktafels concreet op een aantal zaken te verdiepen. Dit ging om de rol van de overheid, samenwerking, het betekenis kunnen geven aan informatie en mogelijke kaders waarbinnen we de technologie op verantwoorde wijze kunnen toepassen. Synthetische media bieden immers ook veel kansen, niet alleen in het kader van dienstverlening en entertainment, maar ook voor bijvoorbeeld inclusie en kwaliteit van leven!
Hieronder volgt een kort verslag, over twee onderwerpen is ook een greenpaper opgeleverd, vanwege het belang om deze gezamenlijk vervolg te geven! Dit betreft
Provenance en
Van content naar context met Trust Anchors.
Paneldiscussie
Zowel tijdens de dag zelf, als in de terugkoppeling van diverse deelnemers achteraf, waren de belangrijkste resultaten de nieuwe inzichten en contacten die zijn opgedaan.
Dit kwam ook tot uitdrukking in het hoog gewaardeerde panel, dat onder meer in ging op het vervagen van de grenzen tussen echt en nep; wat je waarneemt wordt steeds meer door ‘Big Tech’ bepaald. Via (augmented) informatielagen leidt dit ook in de fysieke wereld tot een steeds verdere afbrokkeling van de gezamenlijke werkelijkheid, waardoor het intersubjectieve referentiekader verdwijnt. Wat betekent dit voor de wijze waarop we met elkaar omgaan? Leidt het besef dat alles gemanipuleerd is tot reality apathy, waarbij mensen niet meer de moeite nemen om uit te zoeken hoe het echt zit omdat dit teveel moeite kost en teveel kennis en kunde vraagt?
Ook werd gesproken over moraliteit, hoe nieuwe technologie de sociale normen verandert en de rol van de overheid. Op welke niveaus wil je dingen regelen? Het is heel belangrijk om op het niveau van individu en organisatie te investeren in kritisch vermogen, maar ten aanzien van regulering was men kritisch. Wie bepaalt straks wat echt (minimaal gemanipuleerd?) of nep is? En zelfs als je labels doorvoert: onderzoek heeft uitgewezen dat deze nauwelijks waargenomen worden.
Ook bij regelgeving werden vraagtekens geplaatst. Hoe ga je die handhaven? Een mooie uitspraak was:
“Probeer de vragen van de toekomst niet op te lossen met de manier waarop je nu werkt”
Een pleidooi om te werken met scenario’s en daarbij een meer diverse groep te betrekken dan nu aanwezig. Eigenlijk staan we voor een ontwerpvraagstuk; wat is onze visie op hoe we het wél willen? Door hier een gezamenlijk beeld op te creëren kunnen we ook mede vormgeven aan de toekomst!
Elk (nieuw) systeem maakt slachtoffers, de overheid zou zich moeten richten op hoe hiermee om te gaan. Wat kunnen we voor hen doen, hoe kunnen we een soort van ‘vangrails’ ontwikkelen waarmee de impact wordt beperkt, en (!) waarbij iemand zo snel mogelijk effectief wordt geholpen?
Er waren ook een aantal workshops, voor zover beschikbaar is een link opgenomen naar de presentatie en/of een verslag.